کد مطلب:77721 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115
یعنی از خطبه ی امیرالمومنین علیه السلام است. «فاعملوا و انتم فی نفس البقاء و الصحف منشوره و التوبه مبسوطه و المدبر یدعی و المسی ء یرجی، قبل آن یخمد العمل و ینقطع المهل و تنقضی المده، و یسد باب التوبه و تصعد الملائكه.» یعنی پس عمل و عبادت كنید و حال آنكه شما در زمان وسعت بقا و هستی می باشید و نامه های اعمال پهن است، یعنی طومار عمر در پیچیده نشده است و مدت توبه كردن گسترده است و به موت برچیده نشده است و پشت كننده ی به حق خوانده می شود به سوی حق و گناهكار امید داشته شده به رجوع است، پیش از آنكه شوق عمل و عبادت كردن فرونشیند به مرگ شما و منقطع گردد مدت مهلت و منقضی شود زمان عمر و سد گردد دروازه ی توبه كردن و بالا روند ملائكه ی حفظه ی اعمال به سبب تمام شدن كار ایشان به تمام شدن زمان عمل و كار شما. «فاخذ امرء من نفسه لنفسه و اخذ من حی لمیت و من فان لباق و من ذاهب لدائم، امرو خاف الله و هو معمر الی اجله و منظور الی عمله. امرء الجم نفسه بلجامها و زمها بزمامها، فامسكها بلجامها من معاصی الله و قادها بزمامها الی طاعه الله.» یعنی پس گرفت مردی، یعنی باید بگیرد مرد از جانب نفس خود منفعت از برای نفس خود و گرفت حیات از زندگی خود از برای مردگی خود و گرفت بقا از نیست شدن خود از برای باقی بودن خود و گرفت دوام از عمر رونده ی خود از برای عمر دائم خود. آن مرد، مردی است كه ترسیده است خدا را و حال آنكه او عمر داده شده به [صفحه 1003] سوی اجل خود بود و نگاه كرده شده به سوی عمل خود بود. آن مردی است كه لجام كرده است نفس خود را به لجام مناسب آن از خوف و بیم و مهار كرده است آن را به مهار لایق به آن، از رجا و امید، پس نگاه داشت نفس خود را به لجام خوف از معصیتهای خدا و كشید او را به مهار رجا به سوی طاعت خدا. [صفحه 1004]
و من خطبه له علیه السلام
صفحه 1003، 1004.